Ζωή, γλυκιά φασαρία, τα bar σε κάθε γωνία γεμάτα με ανθρώπους να πίνουν τον εσπρέσο τους πριν πάνε στην δουλειά, γεύσεις, χρώματα, όμορφες εικόνες…
Ατελείωτες βόλτες, μια πόλη ένα μουσείο, πίνακας της αναγέννησης τρισδιάστατος.
Στη συνέχεια σπίτι με την οικογένεια. Για το βραδινό τραπέζι, tutti a tavola per cena. Αυτό το οικογενειακό καθημερινό τραπέζι που θεωρείται συνήθεια απαράβατη να βρίσκονται όλοι συγκεκριμένη ώρα στο σπίτι. “Τι θα φτιάξουμε σήμερα”? “Antipasto και λίγο κρασί για aperitivo μέχρι να ετοιμαστεί το φαγητό”? Και ξεκινάμε να τρώμε, απλές υπέροχες γεύσεις, σπιτικές, ποιοτικές που συνοδεύουν μια γλυκιά βοή από ταυτόχρονες φωνές, διαφωνίες, συμφωνίες, γέλια και εντάσεις!
Πρώτη φορά που ήρθε μαζί μου ο άντρας μου σε τραπέζι με ρώτησε: “Πώς συνεννοείστε”?…